Luigi Viceconte
U pringëpë e u djàvëłë C’èrë na vótë nu pringëpë ca avìjë cadùtë a bàsscia fërtùnë e ca pë quìstë s’avìjë jùtë a mbrëstǽ i sòłëtë add’u djàvëłë. U djàvëłë avìjë fàttë stu pàttë: _ Ji të dònghë i dënǽrë, ma tu m’èja dæ ł’ànëmë ‘i mëgljǽrëtë. ‘A mëgljérë d’u pringëpë së ĉhjamǽvë Marìjë e ĝĝhjèrë tàndë dëvótë d’a Madònnë. Na sèrë u pringëpë è dìttë àlla mëgljérë: _ Cramatìnë gàvëżëtë prjéstë ch’èmma jì a fæ na mmassciǽtë. ‘A matìnë, u prìngëpë è prëparǽtë ‘a jumèndë e c’è fàttë mìttë a cavàllë ‘a mëgljérë. Dòppë ch’ènnë camënǽtë nu bèllë pìcchë, ènnë arrëvǽtë nnàndë ‘a na cappèllë. ‘A prëngëpèssë tàndë ch’è fàttë e tàndë ch’è dìttë ca è cunvìndë u marìtë a së fërmǽ pë fæ na vìsëtë àlla Madònnë. U pringëpë è rëmàstë da fórë e ‘a prëngëpèssë è trasùtë da jìndrë. ‘A Madònnë è cundǽtë àlla prëngëpèssë tùttë quìllë ch’avìjë cumbënǽtë u marìtë e ènnë fàttë scàngia përsónë. ‘A prëngëpèssë s’è mìsë nd’a nìĉĉhjë e ‘a Madònnë è ĝĝhjëssùtë da fórë. Quànnë u pringëpë è vìstë ‘a mëgljérë jëssì pë nd’a cappèllë, è dìttë : _ Oh mëgljéra mìjë quàndë m’èjë parùtë bèllë mo ca jëssìsë pë nd’a sta cappèllë ! Quànnë po’ ènnë arrëvǽtë addó jèrënë i djàvëłë, ènnë sëndùtë grìdë e šcǽmë da tùttë i bànnë. Nu djàvëłë s’è avvëcënǽtë e è dìttë àllu prìngëpë: _ I dënǽrë t’hàjë pëgljǽtë ma ł’ànëmë ‘i mëgljèrëtë non n’ hàjë dǽtë! Àllu turnǽ ‘a Madònnë è trasùtë nd’a cappèllë e s’è misë nàta vótë nd’a nìĉĉhjë. ‘A mëgljérë d’u prìngëpë s’è mìsë a cavàllë sǽnë e sàlvë e ènnë cambǽtë fëłìcë e cundèndë.
| Il principe ed il diavolo 
C’era una volta un principe che era caduto in bassa fortuna e che per questo aveva preso in prestito i denari dal diavolo. Il diavolo aveva fatto questo patto: _Io ti do i denari, ma tu devi darmi l’anima di tua moglie. La moglie del principe si chiamava Maria ed era tanto devota alla Madonna. Una sera il principe ha detto alla moglie: _ Domani mattina alzati di buon’ora perché dobbiamo andare a fare un’ambasceria. La mattina il principe ha preparato la giumenta e ha fatto montarci a cavallo la moglie. Dopo aver camminato un bel po’, sono giunti dinanzi ad una cappella. La principessa tanto ha fatto e tanto ha detto che ha convinto il principe a fermarsi per fare una visita alla Madonna. Il principe è rimasto fuori e la principessa è entrata (dentro). La Madonna ha raccontato alla principessa tutto quello che aveva combinato il marito ed hanno deciso di fare uno scambio di persona. La principessa si è messa nella nicchia e la Madonna è uscita (fuori). Quando il principe ha visto la moglie uscire dalla cappella, ha detto : _ Oh moglie mia quanto mi sei sembrata bella ora che sei uscita da questa cappella! Quando poi sono giunti dove erano i diavoli, hanno sentito grida ed urla da tutte le parti. Un diavolo si è avvicinato ed ha detto al principe: _ I denari li hai presi ma l’anima di tua moglie non ce l’hai data! Al ritorno la Madonna è entrata nella cappella e si è messa un’altra volta nella nicchia. La moglie del principe s’è messa a cavallo sana e salva e sono vissuti felici e contenti.
|