Luigi Viceconte
Sànda Łucìjë Sànda Łucìjë stavìjë nda nu crucëvìjë e ĉhjangìjë. Passǽvë Gesucrìstë e ‘a Vèrgënë Marìjë. _Che gǽjë, ca ĉhjàngësë ? _Che vògljë avè, Gesucrìstë e Madònna mìjë; tènghë na fòrta vàmbë a st’uóĉĉhjë ca non pòżżë pëgljǽ nè réqujë, nè rëpósë. _’U sǽjë che buójë fæ ? Væ àll’uórtë ca c’è ł’èrëvë ‘i San Giuvànnë. C’a żappullìĉĉhjë ‘i górë ‘àmmë żappǽtë e co (l)làcrëmë d’uóĉĉhjë ‘àmmë adacquǽtë. Pìgljënë tre pùndë e co sta vërëghèllë ‘i górë tre vótë mittaccìłë e dìcë : “A nómë ‘i Ddìjë e d’a Vèrgënë Marìjë non c’èdda rumǽnë nè sègnë nè małatìjë”.
| Santa Lucia Santa Lucia stava in un crocevia e piangeva. Passò Gesù Cristo e la Vergine Maria. _Che hai? Perché piangi? _Cosa volete che abbia, Gesù Cristo e Madonna miei; ho un forte bruciore agli occhi tanto da non poter prendere né pace né riposo. _Lo sai che vuoi fare? Va all’orto dove c’è l’erba di San Giovanni. Con la zappetta di oro l’abbiamo zappettata e con lacrime (degli occhi) l’abbiamo innaffiata. Prendine tre punte e con questa steccuccia d’oro tre volte metticele e dici : “A nome di Dio e della Vergine Maria non ci deve restare né segno né malattia”. |