Filippo Di Giacomo
Riceviamo, e volentieri pubblichiamo, la “ballata” in dialetto francavillese (con relativa traduzione),
“ ‘A fəhastrocchə ‘i Mənnəcónə”.
‘A fəhastrocchə ‘i Mənnəcónə
Mangə, vévə e fè ‘u sbruffónə
tutt’i juornə Mənnəcónə.
Sə nə frichə assèjə d’a gèndə
vévə, mangə e non fè niendə.
C’u cumbèrə Bellavitə
sə nə vè a bədè ‘a partitə
e po’ parlə də pallónə
mmienz’a chiazzə e allu təmbónə.
Sbuffə fumə e fé ‘u gradassə
co’ nu miénzə səcarónə
ch’é frəchètə all’aməcónə;
e co’ l’arəjā da grannìhə
chi ‘i dəcérə ca jé scrəccónə?
Quannə tornə alla chèsə ‘a sérə
mienzə ciucchə e lu nèsə a pìrə
trovə sembə ‘na manérə
də chiandè ‘na tərətérə
co’ li figliə e la məgliérə.
D’accussì pass’a jurnètə
Mənnəcónə ‘u spəlləcchiónə
ca non zə ‘mbàvərə d’a nuttètə
pecché ghè ‘a bənədəzziónə!
La ballata di Mennicone
Mangia beve e fa il beone
tutto il giorno Mennicone.
Non si cura della gente:
beve mangia e non fa niente.
Col suo amico Bellavita
va a vedere la partita
e poi parla di pallone
nella piazza e al gonfalone.
Sbuffa fumo e fa il gradasso
con un mezzo sigarone
che ha fregato al suo amicone;
e con l’aria d’Anfitrione
chi direbbe ch’é scroccone?
Quando a casa torna a sera
mezzo brillo e il naso a pera
trova sempre la maniera
di piantar la tiritera
con i figli e la mogliera.
Così passa la giornata
l’infingardo Mennicone
che non teme la nottata
perché ha la benedizione!